यो प्रतेक क्षण
यस्तरी बित्नुको औचित्य र अर्थ
खोज्दछु
जस्तरी भिरिंगी लागेको कुकुरले खोज्दछ
गल्ली-गल्ली र चोक-चोक
ऊ हुनुको स्वतन्त्रता-
म
काठमाण्डूजस्तो खप्परभित्र
आजीवन निको नहुने
अशान्ति र अराजकताको ‘ब्रेन-ट्युमर’ खाँदेर
यो क्षण यस्तरी बाँच्नुसित
कि खोजिरहेछु आफूभित्र इन्द्रेणी देश ?
सात समुन्द्रपारिबाट
हुण्डीमा पठाएको शान्तिको कामना
सुख र समृद्धिको कामना
खै ! के सारांश निस्क्यो ?
कि प्रतेक बिहान
मजस्तै ह्यांगओभरमा उठ्दछ देश
र पार्सलमा आएको चुरोट तान्छ
बुंग-बुंगती
साँघुरो कोठा विदेशी धूवाँ- उफ् रेन्टा !
खोक्दछ छाती चर्कुन्जेल
खोक्दछ लोकतन्त्रको लहरे खोकी
तल माथिका छिमेकीहरूले कान ठाडो पारुन्जेल,
मजस्तै ग्याँसटिकको रोगी
आन्द्रा पल्टिनेगरी आँखा च्यातिनेगरी
राल सिंगान हुँदै ‘वाक् वाक्’ गर्दछ
टोल थर्किनेगरी
र जुँगामा पिंग खेलिरहेको सिंगानलाई
देब्रे हातले टिपेर झट्कार्छ भुँइमा
ल्याम्मै छोराको निधारमा लाग्दछ- उफ् लेन्टा !
हो त मेरो देशजस्तै
म पनि यस्तरी नै सहजताका साथ
प्रतेक बिहान ह्यांगओभरमा उठ्दछु
फरक के मात्रै हो भने
अनि ऊ खबरकागज र ‘जस्मिन टी’ समातेर
सोफामा बस्दछ
म झोला बोकेर कारखानातिर दौडिन्छु !
यो प्रतेक क्षण यौटा मृत्यु हो
यो प्रतेक क्षण यौटा त्रास हो
यो प्रतेक क्षण यौटा अगति हो
यो प्रतेक क्षण यौटा असंगति हो !
किन थाहा छ ?
थाहा छैन भने
हेर्नुस् समकालीन कविताहरू
उत्तरहरू डङ्गुर छन्
सोध्नुस् कविहरूलाई !
खसीको ह्याकुला, कालो दाल
र धनियाँको अचारसित
बासमती चामलको भात हसुरेर
मेरो देश नयाँ बानेश्वरतिर
मोटरमा सरर गैरहेको बेला
म प्लाष्टिकमा प्याक गरेको भातले
पेट ढाडिएर
यो गज्यांग-गुजुंग मेट्रो सहरमा
ट्वाइलेट खोजिरहेको हुन्छु !
यति लामो समयसम्म
नाथे यौटा संविधान लेखिन नसक्ने ठाउँभन्दा
विदेशको यो ‘ट्वाइलेट’ अच्छा हाउ !
लेंड पसारेर सन्च भए’छि
यस्तो सोचाइ आउँछ
कि पेट दुखेको बेला त
झन् येस्तो पो लाग्दछ-
हामीले हगेको प्रवासमा
पुगे हुन्थ्यो तिनीहरूको टेबुलमा
कुनै सम्झौता र सहमतिपछि
जो खान्छन् समोशा प्लेटमा
पुगे हुन्थ्यो तिहींनेर !
मेरो देश यतिबेला
नयाँ बानेश्वरको यमहिमभित्र छ
जहाँ लिम्बुवानको आवाजलाई
एक मुठा जुँगाले छेकेर
नयाँ नेपालको पुरानो सपना देखाइरहेछ
देशलाई त्यो बेजिंग र दिल्ली प्यारो छ
तर लिम्बुवान आफ्नै शरीरको भाग बेमतलब छ
ए ! संविधान सभाको पेटिकोट ला’को मु:जी देश
जीउमा ‘आरडिएक्स’ बाँधेर छिरुम म
तिम्रो इन्द्र-सभामा ??
यो प्रतेक क्षण
म मेरो देशजस्तै आतंककारी हुँदैछु
यो प्रतेक क्षण
म मेरो देशजस्तै धन्दुकारी हुँदैछु
यो प्रतेक क्षण
म मेरो देशजस्तै फटाहा र जाली हुँदैछु
यो प्रतेक क्षण
म मेरो देशजस्तै किचकिचे र असन्तोकी हुँदैछु
’cause यो प्रवासमा
नेपाली भएर बाँच्नुको मूल्य चुकाइरहेछु
यो प्रतेक क्षण !
यो प्रतेक क्षण !
यो प्रतेक क्षण !
ए ! देश , मलाईजस्तै
तिमीलाई पनि भिरिंगी लागेको छ !
srijanshil 
टिप्पणी छोड्नुहोस्